Bir sabah Sahil Camiinde Kırgızistan’dan gelen kardeşlerimizle sohbet ettik. Üç kişiydiler. İçlerinden birisi çat pat Türkçe biliyordu. Sordum” Kırgızistan’da İslamiyet’in durumu nedir?” Türkçe bilen yanımızdakine sordu. Ve cevabında” Eskiden Rusya’nın etkisinde kalan yaşlılarımızın dini vecibelerini yerine getirmede zafiyetleri vardı. Bunun tesiri çok büyük olmuş. Ve yaşlılarımız hala aynıdırlar. Yeniden seçilen devlet başkanımız birçok ilde İslami faaliyetlere önem ve ehemmiyet veriyor. Özellikle yok denecek kadar az olan Camilerimizin sayısını artırıyor. Her merkezde nüfus oranına göre en az bir cami yapılmasına karar verildi. Gençlerimiz Elhamdülillah çok iyi yetişiyor” dedi. İkinci bir soru daha sordum.”Peki, bizim ülkemizle karşılaştırdığınızda nasıl bir kıyaslama yaparsınız? Tercüman sordu. Ülkesin de maliyede çalışan ve izinlerde Dünyanın birçok Müslüman ülkesini gezen genç “ Türkiye çok farklı. Gümrük kapısından içeri dalıyorsunuz. Önünüze muhteşem minareler ve tertemiz camiler çıkıyor. İnsan kendisini sanki Peygamber ocağında hissediyor. Her köyde bile cami ve minare var. Bunun kıymetini özgürlükleri uzun süre kısılmış bizim gibi ülkelerin insanlarına ve yurt dışında çalışıp ezan sesine hasret duyanlara soracaksınız. Siz var olanın kıymetini bilemiyorsunuz. Ayrıca şunları tespit ettim. Bizde nasıl ki yaşlılar camilerde yok. Sizde tam tersi camilerde yaşlılar fazla. Bunu anlamak mümkün değil. Bizi sosyalizm, sizide Avrupa hayranlığı etkilemiş. Umarım geçmişi şanlı Osmanlı torunları bir an önce kendilerine gelirde bu çarpık yaşamdan bir an önce kurtulurlar” dedi. Bu sözler beni çok etkiledi. Hakikaten İslam denince ilk akla camiler geliyor. Ezanlar geliyor. Cami hocamız değerli Yusuf hoca “Amsterdam da uzun süre camiye yapılacak olan minareler ve ezanlar tartışıldı. Nihayet yerel parlamento Minare yapılmasını onayladı. Bir gün o yörenin yetkilisi enteresan bir söz sarf etmişti.”Ben Hıristiyan olmama rağmen bölgemin dışına çıkıp da tekrar dönüşümde işaret olarak ilk Cami minaresi gözüme çarpıyor. O zaman bende” İşte benim temsil ettiğim eyalet diyerek gurur duyuyorum” dedi. Bu bir Hıristiyan. Bizde geçmişte yaşananları anlatmaya gerek yok. Onları bilenler bilmeyenlere anlatsın. Cami ve Cami görevlileri bizim toplumumuzda çok önemli bir yer tutarlar. O yüzden sıradan kişiler gibi değil, temsili bulundukları kuruma layık davranış sergilemelidirler. Geçmişte bu konular hakkında birçok yazı yazmıştım. Yanlış anlaşılmış ve değerli hocalarımın kalbini kırmıştım. Bu sefer onlarla ilgili yazmayacağım. Çünkü o günden bugüne değişen bir şeyler var. Ama bazıları hala devam ediyor. Hocaların görevini diyanet belirlemiş. Müftülükler de uygulama yapıyor. Bu uygulamayı yapanların çok dikkat etmesi gerekir. Tarafsız bir şekilde merkezi camilerde görev yapacak olanları tespit ve tayin etmeleri gerekir. Her yönüyle donanımlı, bilgi, beceri, hitabet, hafızlık, vaazlık, sosyal çevreye uyumlu kişileri öne çıkarmalıdır.”Peki var mı?” diyeceksiniz.”Hem de çok.”Bu camia artık kendini yenilemiş ve konuya hakim gençleri yetiştiriyor. Geçmişteki yaşlı hocalarımızın medrese ihlasına ise zamanla kavuşacaklardır. Yeni devlet memuru gibi davrananlarda zamanla alacakları eğitimle yetişip pişecek olgunlaşıp belirli seviyeye gelecektir. Hocalık çok önemli bir müessesedir.Bu müessese ne kadar sağlıklı çalışırsa toplumda o denli düzelmeye doğru gidecektir.Hocalar boş zamanlarını okuyarak,eksikliklerini tamamlayarak geçirmelidirler.En çok eleştirilen kurum olmaktan çıkıp gerçek kimliklerine kavuşmalıdırlar.Camiler,cemaatler,minareler bu toplumun mayasıdır.Biri birisiz olmaz.Hocalarımızda bir insan onlarda hata yapabilirler.Bu hataları büyütüp ulu orta konuşarak gıybet etmek yerine kendileriyle istişare edilse olmaz mı? Veya mensubu bulunduğu amire bizzat gidip yine art niyetsiz meseleleri anlatsalar daha güzel olacağını düşünüyorum. Allah(cc) bizleri, milletimizi ve devletimizi Camisiz, İmamsız, Minaresiz ve cemaatsiz bırakmasın.